، تا این لحظه: 11 سال و 20 روز سن داره

پرنسس زیبای ما

آتریساودوستاش

                                سلام گلخونه زندگیم .   خوشحالم که درسلامتی کامل به سرمی بری . دیشب مهمونی دوره ای دوستام (خاله آسیه)بودوکلی بانی نی های دوستام بهت خوش گذشت.همش دوست داشتی اوناتوبغلت باشن .قربونت برم که انقدربچه ها رودوست داری وانقدرخوب حس قشنگ دوست داشتنتونشون  میدی .عاشقتم گلاب خانوم آتریساورها آتریساوپارسا آتریساودرسا آتریسادرحال آوازخوندن     ...
28 آبان 1393

یک اربعین گذشت

سلام شیرینم دخترم:  مرگ موهبتی است الهی ,که به قامت هرموجودزنده ای می نشیند,بشیرت ازاین قاعده مستثنی نیست ومانیزازآن غافل هستیم.چه سخت است باورش ,تحملش,جداشدنش وندیدنش... ولی چه می شودکرد,بایددربرابرمشیت الهی سرتسلیم فرودآورد,گرچه خلوتش ناگهانی بودورفتنش نامنتظره ,وجودش افتخاربودونبودش مسلخ تلخ ناباوری ,دلش دریای عشق بودووجودش باران کرامت ,ستاره ای بودکه خاموش شدوخورشیدی بودکه غروب کرداما,طنین صدای دلنشینش همچنان درگوش ما,مهربانیش درقلب ماوزیبایی چهره اش همیشه دریادماست...امیدکه درجواررحمت پروردگارآسوده وآرام بیارامدوازآمرزش حضرت حق بهره مندشود.... چهل غروب غمبارازپرکشیدن مادربزرگ گرامیم گذش...
22 آبان 1393

نوزده ماهگی آتریساجون

                   آتریسای من....               نام تومراهمیشه مست می کند...                  بهترازشراب...                بهترازتمام شعرهای ناب...         نام تواگرچه بهترین سرودزندگی ست ...               من تورابه خلوت خدایی خیال خود...                                           &n...
20 آبان 1393

دومین محرم باآتریسا

سلام عشق من .ازاینکه حالت یهتره ودوباره باحال واحوالت ,شیرین کاریاتوبه رخمون می کشی ,خوشحالیم.زندگی ماهم باوجورانرژی دوباره ی تو شیرین شده وخداروشکرخوبیم. دومین محرم شماهم ازراه رسیدمنتها محرم پارسال شماطفل شش ماه وده روزه ی من بودی وجزدست دستی وخنده های صدادار وچهاردست وپارفتنت کاردیگه ای ازت برنمی اومد ...محرم امسال شمابرایمان کودک خردسال شیرین زبونی هستی که باشیطنتهات وبدوبدوکردنت وشوروحالت زندگی ماهم پرازهیاهوست ,چه باغصه مریضیات وزمین خوردنات وچه باخوشیهاوشیرین زبونیات ...هرچه بودیکسال گذشت ... امسال آتریسا                                 ...
9 آبان 1393

دوباره شادی

سلام شکوفه زیبای زندگیم. تواین چندروزی که گذشت برای توجزدردوگریه وبرای من جزآب شدن ودعاکردن چیزدیگه ای نبود .دقیقا18روزه که نوع زندگی کردن باتویه رونددیگه ای داشته -شمامریض وعصبی-خانواده مشکی پوش وعذادارومن افسرده وازهم  پاشیده..... بعدازاون خبرناگهانی فوت مادربزرگ عزیزم وبااون شرایط اضطراری وفوری برگشتن ازمسافرت وقرارگرفتن تومحیط هایی که همه مشکی پوش وگریون وبی حوصله بودندوبعدشرایط واکسن 18ماهگیت که باتب شدید وپادرد زیادهمراه بود واون سرماخوردگی ومریضی وگوش درد بعدازواکسنت  حسابی همه چی قاطی پاطی شدوخودت وماروحسابی بهم  ریخت (چه ازلحاظ روحی وروانی وچه ازلحاظ جسمی) .ازیه طرف کار من ,ازیه طرف شلو...
4 آبان 1393
1